Het ontstaan van het NederRandPad

In de zomer van 2021 liep Olav Lommerse tachtig dagen lang langs de uiterste randen van Nederland. Een soort “Reis rond de wereld in 80 dagen”, maar dan op nationale schaal. Hij bezocht zo’n tweehonderd dorpen, steden en buurtschappen en proefde onderweg de enorme variatie van ons land.

Rond diezelfde tijd trainde Cindy Tijssen voor haar pelgrimstocht naar Zwitserland. Ze liep een aantal dagen met Olav mee en al wandelend ontstond het idee: hoe bijzonder zou het zijn om een wandelpad te maken langs de uiterste grenzen van Nederland? Dat idee groeide uit tot het NederRandPad.

Van idee naar route

Samen begonnen ze via Komoot de eerste etappes uit te stippelen en te lopen. Al snel werd duidelijk dat het project veel groter zou worden dan gedacht. Met hulp van enthousiaste vrijwilligers werd de hele route getest en waar nodig aangepast.

Begin 2022 maakte Cindy de ultieme test: in drie maanden liep zij de complete route in één keer. Laptop mee, zodat ze ’s avonds met input van gastvrije logeeradressen en testlopers de laatste details kon bijwerken. Zie haar dag-tot-dag route op Polarsteps.

Op 30 april 2022 liep Cindy de laatste etappe van Drieborg naar Bellingwolde, terwijl bijna tweehonderd wandelaars alle etappes van het NederRandpad die dag op afstand meewandelden. Bij aankomst in Bellingwolde werd ze onthaald door meer dan vijftig mensen en volgde een feestelijke opening. Het NederRandPad was geboren.

Twee achtergronden, één pad

Cindy en Olav kwamen uit totaal verschillende werelden. Cindy werkte bijna 25 jaar bij de Rabobank, maar na een reorganisatie besloot ze het roer om te gooien. Na het overlijden van haar man in 2020 werd wandelen haar therapie en ontwikkelde ze zich tot langeafstandswandelaar. Olav groeide op met avontuur, woonde op de Shetlandeilanden en in Egypte, waar hij in het verleden een reisorganisatie had, en was later actief in de politiek.

Die verschillen zorgden voor mooie discussies bij het ontwerpen van de route. Olav wilde de grens zo letterlijk mogelijk volgen, ook als dat betekende dat je bij ’t Zwin bij Cadzand het strand op moest en er pas bij Den Helder weer af. Cindy wilde juist meer variatie: natuurgebieden, pittoreske stadjes. Ze kozen voor een compromis: de route volgt de grens binnen een straal van ongeveer vijf kilometer, met oog voor schoonheid én rauwheid. Het compromis zat vooral in het type wegen en de afwisseling. Het was voor hen beide duidelijk dat de route alle facetten van Nederland moest laten zien – niet alleen de mooiste natuur en pittoreske stadjes, maar ook industriële gebieden en andere landschappen die misschien minder aantrekkelijk lijken. Zo ontstaat een compleet beeld van Nederland, waarin schoonheid én rauwheid samenkomen.

Stichting Vrienden van het NederRandPad

Het NederRandPad is een particulier initiatief dat is uitgegroeid tot een pad van en voor wandelaars. Om het pad te dragen en te verbinden is de Stichting Vrienden van het NederRandPad opgericht.

Wat begon met het idee van twee wandelaars, is nu een langeafstandspad dat letterlijk de grenzen van Nederland laat zien – met alle schoonheid, uitdagingen en verrassingen die daar bij horen.